Zawartość zestawu:

1. Alicja
2. Czerwona królowa
3. Lustro
4. Dziewczyna w Czerwieni
5. Koszmar w Nibylandii

Pozostałe informacje:

• Wydawca: Vesper
• Ilość stron: 1506
• Format książki: 15,1x21,5

Kroniki Alicji

Stare Miasto to niepokojące miejsce, pełne wąskich, niebezpiecznych uliczek i rozpadających się budynków. Zamieszkują je tylko najbardziej zdesperowani, biedni, pozbawieni nadziei ludzie. W sercu starego Miasta stoi szpital psychiatryczny, w którego murach rozchodzą się krzyki zapomnianych przez świat, potępionych dusz.

W szpitalu przebywa młoda dziewczyna, której niegdyś złociste, długie, jedwabiste włosy teraz opadają skołtunione na zgarbione plecy. Nie pamięta, skąd się wzięła w tym budzącym trwogę budynku. Pamięta tylko podwieczorek przy herbatce dawno, dawno temu, długie białe uszy i krew.

Dziewczyna w Czerwieni

W lesie nikt nie jest bezpieczny. Zwłaszcza gdy jest sam. W nocy na łowy wychodzą drapieżniki: kojoty, węże, wilki...

Kobieta w czerwonej kurtce nie ma jednak wyboru. Nie, od kiedy nadszedł Kryzys, który zdziesiątkował populację. Nie od dnia, w którym ocalonych zamknięto w pilnie strzeżonych obozach. Mieli w nich odbyć kwarantannę, ale miejsca te okazały się wylęgarnią chorób i śmierci. Kobieta w czerwonej kurtce jest jedną z wielu osób, która po prostu stara się przeżyć w świecie, w którym nic nie jest już takie, jak jeszcze trzy miesiące wcześniej, w świecie, który był całkowicie przewidywalny, normalny i... nudny.

Ale kobieta w czerwonej kurtce powinna się bać nie tylko nocnych łowców. W lasach, w których się chowa, czyha znacznie większe zagrożenie. Czasem są nim mężczyźni o mrocznych pragnieniach, słabej woli i złych intencjach. Mężczyźni w mundurach. Mężczyźni dysponujący tajnymi informacjami, śmiercionośnymi tajemnicami i bezlitosnymi rozkazami. Jednak czasem, choć naprawdę rzadko, można w lesie natrafić na coś o wiele gorszego niż ci wszyscy okropni ludzie i przerażające bestie razem wzięte.

Nie lubi o sobie myśleć jak o zabójczyni, ale nie ma zamiaru dać się zjeść tyko dlatego, że jest samotną kobietą w wielkim i pełnym niebezpieczeństw lesie...

Koszmar w Nibylandii

Historię o chłopcu zwanym Piotrusiem Panem znają wszyscy. Ale istnieje też inna, prawdziwa wersja tej opowieści.

O tym, jak to wszystko naprawdę wyglądało. Jak z pierwszego - i ulubionego - zagubionego chłopca Piotrusia Pana stałem się jego największym wrogiem.

Piotruś zabrał mnie na swoją wyspę, gdzie nie było żadnych reguł ani dorosłych, którzy by nami rządzili. Potem zaczął przyprowadzać chłopców z Innego Miejsca, aby mieć z kim się bawić. Jednak jego zabawy były brutalne i ostrzejsze niż miecze piratów. Życie na wyspie nigdy nie było beztroskie. Naszymi zabawami były walki z piratami i potworami.

Naszymi zabawkami - nóż, kij i kamień, które nie ranią na niby. Piotruś Pan chciał być niczym jasne słońce, wokół którego wszystko się obraca. Za wszelką cenę. Obiecał, że będziemy wiecznie młodzi i szczęśliwi.

Piotruś Pan powie, że jestem złoczyńcą, że go skrzywdziłem, że nigdy nie byłem jego przyjacielem.

Piotruś Pan kłamie.